Rasy

WAMPIR

Jest istotą nieśmiertelną. Do przemiany dochodzi po spożyciu wampirzej krwi, śmierci człowieka i spożyciu ludzkiej krwi. Wampiry odznaczają się niezwykłą szybkością, zwinnością oraz zwiększoną siłą. Mają także wyostrzone zmysły węchu, wzroku, słuchu oraz dotyku. Posiadają również niezwykle szybką regenerację. Są impulsywne, a ich uczucia są znacznie silniejsze niż ludzkie. Wampir często jednak decyduje się na zagłuszenie swojego człowieczeństwa. Staje się w tedy nieprzewidywalny, a jego instynkty znacznie się wyostrzają. Podczas tego stanu pragnie jedynie zaspokajać swoją rządzę krwi. Wampirom przez całe życie towarzyszy głód, z wiekiem jednak uczą się panować nad nim. Do przetrwania potrzebują ludzkiej krwi ewentualnie zwierzęcej, która nie dodaje tyle sił i zmniejsza ich umiejętności. Wampir jest wrażliwy na światło dzienne, jedynie przy pomocy odpowiednich zaklęć są w stanie chodzić za dnia. Jednak czarownice niezbyt chętnie pomagają tym istotom. Wampira można jedynie zabić za pomocą spalenia lub drewna wbitego prosto w serce. Wampiry to raczej samotnicy, tylko niekiedy łączą się w klany bądź pary. Na czele całego gatunku stoją Pierwsi. Zbyt wiele o nich nie wiadomo i tylko nieliczne grono wampirów poznało tą grupę. Przesiadują w zamku na obrzeżach miasta. Niektórzy sądzą, że są tylko legendą do straszenia młodych wampirów. Inni wierzą, że Pierwsi pilnują porządku w wampirzym świecie i reagują na najgorsze zbrodnie. Są wiekowi i składają się z dwóch osób, Pierwszego osobnika tego gatunku oraz pierwszej kobiety przemienionej przez niego. Nie są wrażliwi na promienie słoneczne, a zwykłe drewno nie wyrządza im krzywdy. 

Wampiry nie posiadają żadnych dodatkowych, czy magicznych umiejętności. Ugryzienie wilkołaka jest dla nich niebezpieczne.  

WILKOŁAK

Jest istotą śmiertelną, ale żyją znacznie dłużej niż ludzie. Mogą dożyć nawet 300 lat. Wilkołakiem można się urodzić ze związku dwóch wilkołaków (czysto krwiści), wilkołaka oraz człowieka (półkrwi) i poprzez ugryzienie, które niekiedy zostaje odrzucone przez ludzki organizm. Wilkołaki żyją w grupach o różnej liczebności (watahy). Ich społeczność opiera się na silnej hierarchii. Watahą kieruje samiec Alfa (najsilniejszy osobnik), a jego towarzyszką jest samica Alfa. Następnie w kolejności jest prawa ręka przywódcy stada, tak zwana beta. Najsłabszym ogniwem są omegi - odsunięte od ważnych spraw stada, najczęściej ci przemienieni poprzez ugryzienie. Przywódcy stada wyraźnie oddaje się szacunek i uległość. Brak tych dwóch gestów jest jednoznaczny z rzucaniem mu wyzwania. Następcą Alfy jest jego syn, przy braku odpowiedniego potomka o najwyższą pozycję stada mogą ubiegać się inne osobniki (głównie poprzez starcie). W stadzie wyróżnia się Radę, która pilnuje praw, tradycji oraz porządku. Zasiadają w niej najbardziej doświadczone i zaufane osoby. Wilkołaki odznaczają się niezwykłą siłą oraz dużą szybkością. Ich zmysły wzroku, węchu oraz słuchu wyostrzają się. Całkiem szybko goją się ich rany. Są dość wybuchowi i często ponoszą ich emocje. Główną umiejętnością wilkołaka jest przemiana w wilka, znacznie większego od zwykłych dzikich wilków. Przemiany mogą dokonać w każdym momencie, jednak podczas pełni nie mają wyboru i stają się wilkami. Do pierwszej przemiany dochodzi w wieku około szesnastu lat. Wilkołaki łączą się w pary na całe życie. Tylko raz się zakochują. Po śmierci jednego z partnerów, drugi osobnik silnie przeżywa stratę swojej drugiej połowy i nigdy więcej nie łączy się z nikim w parę. Rzadko kiedy żyją samotnie.

Wilkołaka osłabia srebro. Zabić je można wszystkim co jest srebrne i co przebije ich serce. Wampirza krew jest dla nich niebezpieczna.

CZAROWNICA/CZAROWNIK

Jest istotą śmiertelną i żyje tyle lat co zwykły człowiek. Tylko niektórzy poprzez czary wydłużają swój żywot. Czarownicą można się tylko urodzić. Rodzą się ze związków czarownicy z czarownikiem (szlachetna krew) oraz ze związku człowieka z czarownicą/czarownikiem (pół krwi). Magiczne umiejętności przebudzają się w nich w różnym wieku, czasem same z siebie, a czasem pod wpływem silnego bodźca na przykład strachu. Każdy z nich żyje swobodnie na całym świecie. Jedne nazwiska są bardziej rozpoznawane od innych jednak nie ma w ich społeczności sabatów oraz wiedźm, które kierują wszystkimi. Czary rzucają za pomocą słów, niekiedy za pomocą samych myśli. Czary spisują w księgach, które są przekazywane z pokolenia na pokolenie. Ich moc jest silnie powiązana z naturą. Starają się żyć z nią w zgodzie i chronić równowagę na świecie. W większości potępiają istoty nieśmiertelne, które według nich są sprzeczne z prawami natury. Niekiedy wiedźmy zbaczają z dobrej ścieżki i zaczynają parać się złą magią (nekromancja - bardzo rzadka i trudna oraz czarna magia - daje siłę i moc odbierając innym życie). 

Prócz umiejętności rzucania czarów, potrafią wyczuć jakiej rasy jest osoba stojąca przed nią. Niektóre również umieją wyczuć, czy ktoś kłamie. Często czują silny związek z jednym z żywiołów (ogień, ziemia, woda i powietrze). W grupie są znacznie silniejsze.

ZMIENNOKSZTAŁTNY

Jest istotą śmiertelną i żyje tyle samo lat co zwykły człowiek. Dar zmiennokształtności pojawia się u nich w bardzo różnym wieku, nie ma tutaj żadnej zależności. Często przemiana następuje pod wpływem silnych emocji. Przemianie mogą ulec nawet dzieci. Zmiennokształtni mogą przemieniać się w każdego żywego człowieka lub zwierze. Mogą również zmienić tylko jeden element swojego wyglądu. Często jednak wybierają jedno zwierze, w które najłatwiej im się przemienić i którym czują się najlepiej. Przemieniając się w wampira, wilkołaka lub czarownicę przyjmują tylko ich kształt a nie umiejętności. Natomiast przemieniając się w zwierze przejmują wszystkie jego cechy. 

Nie posiadają żadnych magicznych cech oraz innych umiejętności.

ZAKON ŁOWCÓW

Do zakonu przynależą osoby, które żyją w przekonaniu, że na świecie nie ma miejsca dla istot nadnaturalnych. Wstępując do zakonu składa się przysięgę, że będzie chroniło się tajemnice zakonu oraz strzegło ludzkiego życia. Po złożeniu przysięgi przechodzi się do intensywnego treningu, który składa się z treningu fizycznego, znajomości ras oraz władania różną bronią. Trening ten trwa tak długo póki adept nie będzie w stu procentach sprawny i pewny swych umiejętności. Do zakonu przynależą pojedyncze jednostki, ale często także całe rodziny, które od wielu pokoleń tępią nadnaturalne istoty. Śmiertelność wśród łowców jest bardzo duża. Na ich czele stoi rada złożona z najbardziej wprawionych i doświadczonych osób.

Możliwe jest również stworzenie najzwyklejszego człowieka, który wie bądź nie ma pojęcia o istotach nadnaturalnych.